ऐका हो ऐका! मनोगत पुन्हा, मर्यादित स्वरूपात का होईना, सुरू झाले आहे. आम्हा विडंबकांना नव्या कवितांचे खाद्य उपलब्ध झाले आहे. मृण्मयी ह्यांच्या अनंत ह्या गझलेने आम्ही उपास सोडत आहोत.
तुझे हुंगणे संपत नाही
तुझ्यासारखा लंपट नाही
झगे तोकडे असतानाही
तुझे वाकणे संपत नाही
मनी मागुती बोका होउन
जगी कोण जो हिंडत नाही?
कितीदा निघे ती माहेरी
पुन्हा परतणे खंडत नाही :(
पुरे, खोडसाळा, तव 'कविता'
अता यामध्ये गंमत नाही
Labels: विडंबन
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)