'अजब' ह्यांची गझल खूप सोसले आयुष्याचे बंधन मी वाचून सुचलेल्या काही ओळी :
खूप सोसले हे लग्नाचे बंधन मी
करीन म्हणतो दुज्या फुलांवर गुंजन मी
तिला पाहण्या तिच्या घरी गेलो जेव्हा
फक्त पाहिले तिचे बाह्य अवगुंठन मी
सहानुभूती तिच्या गोड चेहऱ्यास अन
कुरूप आहे म्हणून केवळ दुर्जन मी?
कुणा न ठावे वहाण लागे मला कुठे
उगाच का करतो आहे आक्रंदन मी?
तिच्या ठिकाणी बघतो स्वप्नी टंच नट्या
कधी बिपाशा, कधी रवीना टंडन मी
पित्त अताशा होते मजला कधी कधी
मळमळ करतो व्यक्त कुठेही पटकन मी
पाणावू व्यर्थ 'खोडसाळा' नको नयन
आवरली कायमची माझी भुणभुण मी
Labels: विडंबन
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)