श्रीयुत मिलिंद फणसे यांची विराणी वाचून 'तिने' एक उत्तर लिहून त्यांच्यापर्यंत पोहोचवण्यासाठी आमच्या हाती दिलं. ते आम्ही खाली देत आहोत. मिलिंदरावांनी ( आणि आपण सर्वांनी) अवश्य वाचावे.
मुळीच नाही पटायचे मज तुझे बहाणे, तुझी कहाणी
सुधार, मेल्या, स्वत:स, मजला उगाच समजू नको अडाणी
अजून सुजलाय चेहरा अन् अजून जातोय तोल थोडा
अजून डोळ्यांत तारवटल्या दिसे नशा कालच्याचवाणी
म्हणायला सोडलीस मागे कुमारिकेंशी अफेर सारी
फळून सटव्या खुशाल गाती बरी तुझ्या प्रीतिचीच गाणी
सख्या कधीच्या निघून गेल्या बसून मेण्यात सासरी त्या
डरू नको तू, तुझे कराया उरेल पत्नी जुनी-पुराणी
विषाद याचा नसे मला की नकार आले अनेक मजला
उरेल आजन्म दु:ख हे की मला उजवले अशा ठिकाणी
नसेल हातात एक पैसा, नसेल ती सुंदरी इराणी
असेल विरहात सोबतीला, शिरावरी व्याज ते पठाणी
रचून असल्या टुकार कविता छळे जरी 'खोडसाळ' त्यांना
कुणी न त्याची करीत "वा, वा", कुणी न देतात 'चायपाणी'
Labels: विडंबन