प्रदीप निफाडकरांच्या "माझे घराणे" ने प्रेरित होऊन माझे(ही)घराणे तुमच्यासमोर ठेवावेसे वाटले.
दूर तू जातेस का ऐकून गाणे ?
सहन मी केले तुझे भुक्कड उखाणे
राहिली आजन्म ती येथे कुमारी
भेटले सारे तिला माझ्याप्रमाणे
गान माझे ऐकुनी हा कर्ण फाटे
सप्तकाच्या पार जाते मम तराणे
टाकतो नि:श्वास मी कोणावरीही
भेटणारी वाटते पत्नीप्रमाणे
टाकले जेव्हा तिने हे नाव माझे
वाटले गावास मी साखरफुटाणे
मी भटांचा शिष्य आहे, काय सांगू !
अनुकरण संपेल केव्हा, देव जाणे
Labels: विडंबन
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)