मळमळ

इतकेच उभे असताना काट्यावर कळले होते
डायटने केली सुटका, वजनाने छळले होते

ही चरबी खादाडाने सहजीच जमवली नाही
दररोज बटाट्यांना मी भातात मिसळले होते

मधुमेह असे जडलेला, बी.पी.ही अंमळ चढले
पाहून बिले डॉक्टरची अवसानच गळले होते

'ही' उठली, धावत सुटली, परतून लाजुनी वदली
"ओळखा पहाटे, सखया, मज का मळमळले होते"

दुष्काळ इथे पुजलेला संसाराच्या पाचविला
नितनेमाने दर साली पण मीलन फळले होते

ही खबर ऐकुनी वदल्या चाळीच्या आया-बाया
या वीजकपातीपायी म्हातारे चळले होते

मी कॉलर ताठ करोनी असतो कट्ट्यावर हल्ली
बाकी ज्येष्ठांच्या कंठी मफलर आवळले होते

जमीन : कविवर्य सुरेश भट यांची नितांतसुंदर गझल ' आकाश उजळले होते'

2 Comments:

  1. अनु said...
    Jabardast!!!!!
    Vidya Bhutkar said...
    आवडली....झक्कास आहे एकदम. :-)
    -विद्या.

Post a Comment



Newer Post Older Post Home

Blogger Template by Blogcrowds