आमची प्रेरणा - प्रदीप कुलकर्णी यांची गझल नाते.
वाटे उकडल्यासारखे
घामात भिजल्यासारखे
ओठांवरी मिसरूडही
आले ढकलल्यासारखे
दाढी मिशा काटे जणू
आहेत खुपल्यासारखे
सोडून नको गाणे जरी
वाटे चिरकल्यासारखे
बघणे तुझे माझ्याकडे
सावज गवसल्यासारखे
का वाटते सरणावरी
लाकूड असल्यासारखे
आयुष्य झोंबू लागले
मजला पटवल्यासारखे
बोन्सायच्या झाडापरी
वाटे खुरटल्यासारखे
देहावरी वसने जणू
लक्तर उसवल्यासारखे
नित चूळ भरसी का अशी
दाती अडकल्यासारखे ?
घेतेस माझे नाव तू
कडुनिंब प्याल्यासारखे
मी तेच ते बोलू किती
रेकॉर्ड अडल्यासारखे
लाली कपोली, ओठही
रंगात बुडल्यासारखे
माझे-तुझे नाते जणू
सवती बनवल्यासारखे
का 'खोडसाळा' काव्य हे
वाटे उबवल्यासारखे ?
Labels: विडंबन
3 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
सही विडंबन. खोडसाळपंत, बरेच दिवसांनी तुमच्या ब्लॉगाला भेट दिली. मजा आली. असेच चालू द्या.
धोंडोपंत
सही विडंबन. खोडसाळपंत, बरेच दिवसांनी तुमच्या ब्लॉगाला भेट दिली. मजा आली. असेच चालू द्या.
धोंडोपंत