आमची प्रेरणा - जाऊ द्या हो, हल्ली प्रेरणास्रोताचा नामोल्लेख केला की (शाब्दिक) दगडफेक होवू लागते. आमची 'निर्विष थट्टा' सेन्सॉरच्या कचाट्यात सापडते व अनुमतीच्या प्रतीक्षे ला "Waiting For Godot" चे रूप येऊ लागते. त्याला आपापसात ही स्थान मिळत नाही. तेव्हा तूर्तास या पंक्तिंना आपण 'स्वतंत्र रचना' म्हणूया. सुज्ञास अधिक सांगणे नलगे.
दुमडुन बसलो
लिहिण्या बाही
आजही...
पुढल्या ओळी
सुचल्या नाही
आजही...
गझल अपूरी
पडून राही
आजही...
कविता त्याची
बनवुन पाही
आजही...
रतीब माझा
सुरूच राही
आजही...
Labels: विडंबन
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)