प्रेरणास्थान : वा. न. सरदेसाईची सुंदर गझल जे कधी न जमले मजला

जे कधी न जमले मजला, इतरांना जमले होते...
माझ्यासम तेही प्याले, पण ते ना वमले होते !

ती लाट तुझी बघताना, केसांची डोळ्यांवरली
नुसतेच न शिणले डोळे, तिरळ्याने नमले होते !

त्या जत्रेमध्ये तुजला जी झाली धक्काबुक्की
भ्रमरांचे ते कुसुमावर गर्दीतुन हमले होते

कोंबडी शिजेतो तू-मी, त्या मिटक्या मारत असता,
बघ सुवास त्या रश्शाचे घरभर घमघमले होते !

एकांती ऐकू आली तिज सावधतेची वाणी
भलतेच मनी रचलेले त्याने तर इमले होते !

तू कार घेउनी जेव्हा आलीस अंगणी माझ्या
मज असुयेच्या वाताने उदरी टमटमले होते !

मी गझल हुडकुनी त्याची यमकांना जुळवत होतो..
'खोडसाळ' वाचुन सारे कंटाळुन दमले होते !

0 Comments:

Post a Comment



Newer Post Older Post Home

Blogger Template by Blogcrowds