प्रेरणा : कविवर्य सुरेश भट यांची नितांतसुंदर, अजर गझल "केव्हातरी पहाटे"
पोहे, चहा, बटाटे घेऊन आत गेली
पिठले चुकून मजला देऊन आत गेली
कळले मला न केव्हा फुटली बशी कपाची
कळले मला न केव्हा उचलून आत गेली !
सांगू तरी कसे मी वय नासक्या दुधाचे ?
रोखून श्वास रबडी ठेवून आत गेली !
उदरात येत काही आवाज कावळ्यांचे...
बदमाश ताट माझे उचलून आत गेली !
पाडावयास आली माझ्याच दंतपंक्ती
मग बोळके मुखाचे बनवून आत गेली !
आता बशीत नाही ते पापलेट माझे...
(सामीष ताट माझे बदलून आत गेली)
अजुनी सुगंध येई खोलीस मोगऱ्याचा...
गंगावनास येथे विसरून आत गेली !
3 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ganyachya chaaleet kaay chhandaat pan basavalaye..
mi agadi gaaun baghitala. :-D