प्रेरणा : मिलिंद फणसे यांची गझल नवनीत
भावना नाहीत माझ्या, शब्दही नाहीत माझे
अन् तरी सर्वांस वाटे ढापलेले गीत माझे
मस्त हा एकांत, गाणी, वारुणी, साकीचि संगत
बहरले सारे कवित्व याच सामग्रीत माझे
कल्पनांची कामधेनू कोठली नशिबात माझ्या?
ती वळूरूपी कवींची, दैवही विपरीत माझे
सर्प माझ्या वैखरीचा चावला असल्यामुळे का
पाहुनी असतात मजला दोस्तही घाईत माझे
स्पर्शता परतत्त्व, भरते लेखणीला हुडहुडी अन्
ताप येतो, चोंदते मग नाकही सर्दीत माझे
वाचता परकाव्य, गाते लेखणी उत्स्फूर्त गाणी
एरवी दबकून असते बोलणे भयभीत माझे
सांग का शब्दांस येतो आद्य धारेचाच परिमल?
"तोंड मी घालून असतो रोज त्या सुरईत माझे"
जे दिसे की पद्य आहे त्यास का नाही म्हणू मी ?
खोडसाळा, रेवडीचे कार्य हे तेजीत माझे
Labels: विडंबन
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)