कुणीतरी अम्हा पटापट कविता वाचून सांगेल काय

या ओळींमध्ये दडलय काय ?
या रचण्यावाचुन अडलय काय ? ॥धृ॥


काव्य म्हणतो जिला कवी
पाडत असतो रोज नवी
कशास अमुच्या माथ्यावरती मारायाला हवी ?
कराल केव्हा, कविवर, तुमच्या काव्याची भैरवी ? ॥१॥


सुनीत कोणी करी इथे
गझलांचे खच जिथे-तिथे
नवकाव्याचे, गांभिर्याचेही दिसती चाहते
विडंबनाची सरिता कायम दुथडीने वाहते ॥२॥


मात्रावृत्ती असे कुणी
अक्षरगण-कट्टर कोणी
कविता कसली, लघु-गुरूची क्रमवारी-मोजणी
बेरीज चुकता म्हणे कवी ही मुक्तछंद-बांधणी ॥३॥

षट्वेणी

प्रेरणा : त्रिवेणी


१.

एखादा पाहुणा दारात उभा राहिल्याशिवाय

कळून येत नाही

आपल्या खिशाची तंगी


२.

सापडता सापडत नाही

या नाडीचे दुसरे टोक

या लेंग्याला बटणं लाव...

३.

मंदिराकडून नकारघंटानाद

तिच्या ’दी’कडून रुकार

हे मात्र औरच


४.

रात्रीच्या या तिसर्‍या प्रहरात

कुणावर भुंकताहेत

!@#*&%#* कुत्र्यांची टोळकी...



५.

मनसोक्त दारू पिली

फुल्ल कोंबडी हादडली

निजलो आहे मस्त तृप्तीचे ढेकर देउनी.


६.

ती बाई मला मघाचपासून खुणावतेय

मला जायचं असूनही

मी आमच्या हिला घाबरतोय.


खोडसाळ...

खो

प्रेरणा : कधीतरी तू थांबशील...!


रोज मला येतात नव्या मित्रांच्या हाका !
तरुण कुणी अन्‌ कुणी वयाने मामा-काका !

बरे नव्हे हे लोकप्रिया होणे इतकेही...
घरास माझ्या म्हणू लागले वासूनाका

भेटतात मज डौल घेउनी कलहंसाचा...
कुणी घेइना परंतु सोबत आणाभाका !

पळून कोठे चाललात माझ्या मित्रांनो ?
तुम्हामुळे तर नवमासाने प्रसंग बाका !

कुणीतरी भेटेल तुम्हाला मित्र, सख्यांनो
कुणीतरी घालेल तुम्हावरतीही डाका !

कुणीतरी भेटेल मलाही उपवासाचे
आठवते मी...कधीपासुनी पडला फाका !

मूल हो‍उनी या देहाची चूक किरकिरे...
अतातरी या डोक्यावरती अक्षत टाका !

वीण उसवली या एकाकी आयुष्याची...
वीण वाढण्यासाठी येउन भिडवा टाका !

रोज ढगळ कपड्यात झाकते पोट बिचारी...
"लग्न करा ना लवकर, माझी अब्रू झाका !"

खोडसाळ हे संपतील काव्याचे फेरे...
साहित्याच्या अलीकडे माझा आवाका !

प्रेरणेचे उगमस्थान : 'मिठीत तोच गोडवा'


"बराच काळ नांदले तुझ्यासवे, चला अता"
जुनी धनीण मागते नवीन बापया अता

कधी कधी न पाहणेच छान वाटते तुला
मधेमधे दुज्याकडे हवे बघायला अता

तुझे नवीन रूपही बुळेच वाटले मला
तुला उगीच वाटले, "बरा दिसेन ना अता? "

म्हणायचास, ’रूप संपले तुझे, खलास तू’
कशास खेटलास? हा कशास चोचला अता?

पुन्हा न थाप मारुनी कधी जवळ सरायचे
तुला हवेच 'ते', खरा प्रकार जाणला अता

मिठीत तोच गारवा, दिवस असो, असो निशा
उरात एकदातरी मशाल चेतवा अता

मिठीत तोच दादला, कधी इथे, कधी तिथे
नवीन रंगरूट-शोध व्हायला हवा अता

नसेल खोडसाळ वा असेल, सारखेच ते
करून काव्य जाहले, विडंबने करा अता

Newer Posts Older Posts Home

Blogger Template by Blogcrowds