आमची प्रेरणा : मोकळे असू द्या
नकोत ओझी काव्याची, मोकळे असू द्या
कधी तरी रसिकांनाही मोकळे असू द्या
उगाच लाठ्या ओळींच्या घालता कशाला ?
कशास त्या अमुच्या माथी, मोकळे असू द्या
असोत, जर काव्याचे शेवाळले सरोवर
अम्हास गद्याचे पाणी मोकळे असू द्या
दिसून यावा बुरख्यातिल चेहरा प्रियेचा
असे वसन आरस्पानी, मोकळे असू द्या
असो मुखी यवनी अथवा खोडसाळ गोरी
हृदय मराठीच्यासाठी मोकळे असू द्या
Labels: विडंबन
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)