(पंढरी)

आमचे प्रेरणास्रोत : मिल्या ह्यांची गझल पंढरी

वदंता वाटते आता.. कहाणी जी खरी होती
कधीकाळी इथे प्रत्येक मुलगी लाजरी होती

तुझे बॅंकेतले खाते जरासे वेगळे होते
रिती होती तिजोरी.. नोटही प्रॉमीसरी होती

सखे, नव्हताच चिमटा काढला मी खाच-खळग्यांचा
तुझ्या अंगातली कुर्तीच थोडी चावरी होती

तिच्या श्वासातले आव्हान इतके दरवळत होते
जणू नुकतीच लसणीयुक्त खाल्ली काचरी होती

म्हणे मारेल ती झुरळास ऐसे ऐकले होते
उडाली उंच सोफ्यावर... मनाने घाबरी होती

कधी यावे, कधी जावे, कधी कॅंटीन गाठावे
अरे, सरकार-दरबारातली ती नोकरी होती

तिला सांगूनही कळलाच नाही अर्थ प्रीतीचा
उफाड्याची तरी.. ती पोर अल्लड परकरी होती

कधी कवितेस 'खोड्या' भेटला का रिक्त हातांनी ?
तिच्यावर चालवाया सज्ज लेखन-कातरी होती

आमची प्रेरणा : 'बेफिकीर' यांची गझल  "केवढे चालणे हे मजल दरमजल..."

कैकदा वाचली पण सुटेना पझल...
काय जाणे असे ही गज़ल की गझल

मी कितीदातरी शीळ घालायचो
अन कपोलावरी व्हायचे मग बदल

मी कितीदा तिला शीळ घालायचो
बोलली, "लै महागात तुजला पडल"

घातली झेप तू ही गझल पाहता
का अशी नित्य करतोस माझी नकल ?

खूप थैमान पार्लरमध्ये घातले
पाहण्यासारखी पण न माझी शकल

घाल मागून पोनी... मरो स्टेपकट
काढ आधी उवा आणि गुंते उकल

कंठ शुष्कावल्यासारखा वाटता
पेग थोडे घशाखालती तू ढकल

खवचटासारखी लेखणी बोलते
सोड नाठाळपण, खोडसाळा, बदल...

(रात्र)

प्रेरणा : रात्र

सुमनांचा दररोज ऐकला नकार रात्रीने
लाइन मारुन पाहिली जरी चिकार रात्रीने

नुकती कोठे नार लाजरी धिटावली होती
केली हातोहात कामिनी पसार रात्रीने

उरली नाही भीड, रास्कला, तुझी तिला आता
लढण्या रजनीकांत घेतला उधार रात्रीने

नाही औदासीन्य तीस अन् मुळी न कंटाळा
रुचिपालटण्या फिल्म बदलली त्रिवार रात्रीने

अविरत मागोमाग फिरतसे किती मुलांच्या ती
खोड्या, तुजला मात्र कळवला नकार रात्रीने 

मूळ जमीन : तात गेले, माय गेली  (अण्णा, बालकास क्षमा करा.)

तात, सांगा, सांग आई, राहिले मी पोर का?
आठवा, आहे तुम्हाला एक उपवर कन्यका

ऐन ज्वानीची उभारी, हाय, मजला जाचते
अन् मदाचा भार कोमल काय माझी सोसते
लग्न करणे शीघ्र माझे हे नसावे शक्य का ?

लोकरीती हेच सांगे - थोरली उजवा झणी
सान ती उंडारते का, मी घरी का बैसुनी ?
दान करता धाकटीचे थोरली आधीच का ?

घेतला मी वेष मुलिचा, सोडला गणवेश तो
शोभते साडी, बिकीनी, काय माझा दोष तो ?
एव्हढा कमनीय बांधा, आणि म्हणता बालिका ?

कन्यका ही ठेविता का दावणीला बांधुनी ?
नोकरी करवून घेता गाय दुभती मानुनी
एकताची ही तुम्हाला वाटली का मालिका ?

जावयाची चरणचिह्ने येऊ द्या अपुल्या घरी
लाज-लज्जा सोडुनी वा जाउ मी कोठे तरी
सासराचे गाव कुठले, कोणता अन् तालुका ?

घालवीते काळ, नाथा, वरुन तुम्ही नेइतो
मोजिते संवत्सरे मी लग्न अपुले होईतो
नांदते स्वप्नात, होते रमणि आणिक सूतिका

सांगुनी वेळी न आले पाहण्या जर आज ते
उघड, आई, पान पुढचे, नाव पुढचे वाच ते
ही पहा उपवर मुलांची आणली मी पुस्तिका

आमची प्रेरणा : जयश्री अंबासकर यांची गजल ...... पुन्हा पुन्हा!

दावतेच त्या मुला, ठोकते पुन्हा पुन्हा
चोरुनी बघू नये, शिकवते पुन्हा पुन्हा

चांदणी कधी अशा पोरट्यास भाळते?
'तो' अमेरिकेतला शोधते पुन्हा पुन्हा

कासवे न पाळली मी कधीच पांगळी
रेस मी तयांसवे हारते पुन्हा पुन्हा

मान ही जुनीच, शिरही जुनेच आमचे
नाक तेच, पण तरी चोंदते पुन्हा पुन्हा

हां...कबुल उन्मनी चाळिशीत लाभली
वळुन पण विशीकडे पाहते पुन्हा पुन्हा 

हात जोडुनी उभा खोडसाळ मजपुढे
काव्य मम वहीत मी लपवते पुन्हा पुन्हा

खोडसाळ 

Newer Posts Older Posts Home

Blogger Template by Blogcrowds