प्रेरणेचे उगमस्थान : मिलिंद फणसे यांची गज़ल "ठिगळ"
इतके कुणी कुणाच्या जावे जवळ कशाला
लगटून झोंबण्याला कारण सबळ कशाला
चोरून पाहण्याची संधी पुन्हा उद्याही
की-होल शोधण्याची ही धावपळ कशाला
खड्ड्यात चाक रुतणे चुकते इथे कुणाला
प्रारब्ध पावसाळी ठरते अटळ कशाला
सारी पिऊन झाली, उरली न औषधाला
मी अन्यथा कुणाशी बोलू बरळ कशाला
पत्नी-समीप सारे असतात रोज राती
मी एकटाच राहू आईजवळ कशाला
कोणी लिहोत काही, बसणार स्वस्थ आता
दिसताच काव्य, खोड्या, ढवळाढवळ कशाला
आमची प्रेरणा : प्रदीप कुलकर्णी यांची गजल अखेर!
........................................
(अखेर!)
........................................
हात आताशा तुला आलो कुठे लावून मी?
क्लांत झालो शेवटी नुसताच न्याहाळून मी!
कोण जाणे झापते का सारखी पत्नी मला
दाखवावे शौर्य; अंधारात वेडावून मी!
बांधुनी ठेवायचे पदरी असे त्याला किती?
...दावणीला ठेवला मग दादला बांधून मी!
खायचे किंवा कसे; ठरवायचे आहेस तू...
ठेवले आहे शिळे तुज कालचे वाढून मी!
ओळखू येती न आता गाल माझेही मला
घेतले आहे किती रस्त्यात थोबाडून मी!
आणतो जोशात प्राणी एवढासा कंद हा
पाहिल्या कंदर्पपाकाच्या वड्या खाऊन मी!
वारसा माझा पुढे नेला कुणी हा? कोण हा?
वाचतो आहे असा कोणास कंटाळून मी?
राहिला नाही कवीचा अर्थ आता एकही...
शब्द त्याचे टाकले आहेत उलथावून मी!
एवढेही भक्ष कोणीही मला देऊ नये...
लेखना टाकीन सार्यांच्याच फस्तावून मी!
- खोडसाळ
................................................
पुनर्रचनाकाल : ८ ऑगस्ट २०१०
................................................
Labels: विडंबन
प्रेरणा : आमचे परम-मित्र काव्यानिरुद्ध तथा अनिरुद्ध१९६९ ह्यांची गज़ल "हा शब्दांच्या गुणसुत्रांचा दोष असावा" .
माबो, मिपा, मनोगताचा दोष असावा
शब्दस्फितीचा भस्मासुर इतका वाढावा ?
कधीतरी हातांची भाषा मला कळावी
कधीतरी मुस्कटातला लाफा उमजावा
भात-वरण ह्या दोन वितीच्या पोटी मणभर
भरल्यावर आमांश कसा सांगा चुकवावा ?
युगे बदलली काळ बदलला कार्तिकस्वामी
एक आयडी शादी डॉट कॉमवर उघडावा
किती खोल मी अजून जावे कर्णी माझ्या
कधीतरी मळ मला अता हाती लागावा
उगाच चर्चा मी तेव्हा केली पत्नीशी
"चुकले तुमचे", रोजचाच निष्कर्ष निघावा
अता एकदा संपावी काव्याची दैना
खोडसाळ हा शब्दांचा दंगा थांबावा
Labels: विडंबन