डॉ.कैलास गायकवाड यांच्या "वाटतो जरी प्रसन्न मी वरुन" या गझलेने प्रेरित होऊन...
वाटतो जरी प्रसन्न मी वरुन,
दु:ख साचलेय आयकर भरुन
झाकले उघड कसे करायचे?
"सीनची गरज" असे जगा म्हणुन !
पाहिली असंख्य सौख्यसाधने
मी घरी बसून दुर्बिणीमधुन
धूम्र वात सोडतो उरातले
नि तसाच खोकतो पुन्हा भरुन
ढोसणेच ज्ञात जाहले मला
जीवनात तर्र मी असे पिउन
डास चावले.......... मलेरियासवे
घाम का फुटे उगाच दरदरुन?
लग्न-ताप काय जाणल्यावरी
दु:ख जाहले मुलास "हो" म्हणुन
बाळ व्हायची अवेळ जाहली
खूप पाहिले स्वत:स आवरुन
--खोडसाळ
Labels: विडंबन
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)