जबरी

प्रेरणा : पुलस्तिंची सुरेल ठुमरी


गालावरचा हात अताशा संगमरवरी नाही
पूर्वी होती तितकी 'ती'ही नवखी नवरी नाही

तिच्या कृपेने असतो दुखर्‍या मी जखमांनी भरलो
रोज प्रॅक्टिकल करते हल्ली, केवळ थिअरी नाही

रात्री विझलेल्या अन बेचव चोथापाणी जेवण
घडते रडके जगणे जेथे पत्नी जबरी नाही

कॉल तिचा आला अन बसला त्यास विजेचा झटका
नवर्‍याच्या हद्दीमध्ये वासूंची टपरी नाही

जगणे आता झापडलेले झाले घोड्यासम ते
खोडसाळकी नाही, बघणे मादक फिगरी नाही

मराठी माणसांच्या दुहीच्या प्राचीन व देदिप्यमान परंपरेनुसार व एका संकेतस्तळावरून फुटून निघून दुसरे काढण्याच्या अर्वाचीन पद्धतीनुसार (आठवा : मायढोली --> मौनगत -->भेसळ खाव) संक्रान्तीच्या शुभमुहूर्तावर फुटून निघालेल्या, आय मीन, स्थापन झालेल्या बजबजपुरीला खोडसाळाच्या हार्दिक शुभेच्छा. ऍमिबांप्रमाणे मराठी संकेतस्थळांची संख्याही विभाजनाने अशीच वाढत राहो ही ईश्वरचरणी प्रार्थना.


खेचराच्या त्रासाने, शुद्धतेच्या जाचाने
मिसळपाव, मनोगत सोडीला
चालले मी आता बजबजपूरीला

नवी कोरी बजबजपूरी चित्त्याची
त्यात सोबत आहे त्याला कर्णाची
कर्णाची, बाई, कर्णाची
केशा आणि धोंड्याही घेतलेत जोडीला
चालले मी आता बजबजपूरीला

आणिबाणी लागू झाली तोर्‍यात
पंत होते गुंतुन पडले होर्‍यात
होर्‍यात जी होर्‍यात
ठसका त्याला काजूचा जोरात की लागीला
चालले मी आता बजबजपूरीला

लाज तात्याला ना आल्यागेल्याची
मुरवत नाही आया बायांची
बायांची हो बायांची
कल्पनेत पाठींना साबण की चोळीला
चालले मी आता बजबजपूरीला

(कविता - १)

कविता - १ मध्ये श्रीयुत दर्शनकुमार नेरकर यांनी केलेल्या प्रेमळ तक्रारीस त्यांच्या प्रियेने पाठवलेले उत्तर :


प्रियकरा,

इतकाही घट्ट

धरत जाऊ नकोस,

की तुझ्या धरण्यापायी

एखादीची गुदमरून हत्या व्हावी....

(रिक्त)

मूळ कविता : श्वास स्वातीचा यांची रिक्त


(रिक्त)
=========================
.
.
काही वात... नुसते,
आतल्या आत ढवळत राहतात..
सरून जात नाहीत.
तटतटल्या पोटामधून...
नुसती आग होत राहते..
साठलेल्या पित्ताची..
जळजळत..
शेवटचा घास जिरून जाई पर्यंत.
पोटाला फक्त जाणवत राहत..
रिक्त होण्या आधीच..
वातूळ रटरटणं..!
.
.
=========================
खोडसाळ..... ११-०१-२००९

Newer Posts Older Posts Home

Blogger Template by Blogcrowds