एक ढेरी...!

प्रेरणेचा उगम - प्रदीप कुलकर्णींची अप्रतिम गझल "एक नाते...!"


...............................................
एक ढेरी...!
...............................................

झाकताही येत नाही; टाळताही येत नाही
एक ढेरी; जी मला सांभाळताही येत नाही

पोट नसणारेच शेलाटे सभोती लोक सारे...
पोट मज त्यांच्यापुढे कुरवाळताही येत नाही!

घट्ट झाले पॅन्टचे ते बंद आता एवढे की -
पान ’इनो’च्या पुडीचे टाळताही येत नाही!

वाटते यावे तिने; पण, हाय, ऐसी वेळ आली...
वाढत्या पोटासवे चेकाळताही येत नाही!

एकदा अगदीच वैतागून तो तुंदिल म्हणाला...
’दु:ख माझे हे, तिला कवटाळताही येत नाही!’

गैरसोयीचीच ना ही एवढी वाढीव कंबर ?
नीट माझी पाउले न्याहाळताही येत नाही!

मज कळेना कोणती आहे कमी लिहिण्यात माझ्या...
पुनपुन: वाचू नका; पण चाळताही येत नाही?

एकदा का डुचमळाया लागला की लागला हा...
ढेर पोटाचा मला गुंडाळताही येत नाही!

पोटमापाची कशाला चौकशी आता फुकाची...
वाढलो आहे किती; पडताळताही येत नाही

वजन मज माझे घटवता पाहिजे तेव्हा न येई...
हाय, हे उष्मांक मजला जाळताही येत नाही!

स्वप्न तू बारीक होण्याचे पहा; बंदी न त्याला
तूर्त या मेदामुळे बोकाळताही येत नाही!

भावनांची धार संतत लाभते कविच्या कृपेने
काय हे ’खोड्या’, तुला शेवाळताही येत नाही ?!

- खोडसाळ

..............................................
रचनाकाल - २६-२७ जून २००९
..............................................

प्रेरणास्रोत : पिंपळावरील भुतं


गालावर पिंपल हुळहुळतो, डंख मिशीचा होत असावा
अथवा कोणा बेतालाच्या उच्छ्वासाचा झोत असावा

कॉलेजमधला कुंवार जत्था कट्ट्य़ावरती वसतो म्हणुनी
पंचक्रोशितिल ’सभ्य’ मुलांचा जमलेला गणगोत असावा

दारावरल्या विक्रेतींशी हल्ली गट्टी करतो आहे
घरच्या संशयकल्लोळाचा तोच नेमका स्रोत असावा

कविवर्यांच्या पानोपानी त्याच कहाण्या, अन् रडगाणी
बेताच्या प्रतिभेचा सार डोलारा डिट्टोत असावा

केवळ वीरासन केल्याने वीरपुरुष का ठरतो कोणी ?
नसे कृष्ण हा, केवळ पेंद्या; कारकून वा खोत असावा

शब्द भरजरी , रेशिम कवने, ’खोडसाळ’ ती शीक शाहिरी
ओरखडे, वक्रोक्ती, चिमटे हाच तुझा का ओत असावा ?

Newer Posts Older Posts Home

Blogger Template by Blogcrowds