(पोच)

प्रेरणा : "पोच"

वाचण्याचा त्रासही घेतोच आहे
अन्‌ तुझे वाचूनही जगतोच आहे

दीप विझले सर्व खोलीतील, सखये
अंतरे का घन तमी? मी 'घो'च आहे

चुंबनाचा नूर काही और आहे
हाय, अधरांच्या ठिकाणी चोच आहे!

का तुझ्या नजरेत ओळखही नसावी ?
नासिकेवर जाड चष्मा तोच आहे

गारुडी कित्याक आले आणि गेले?
मल्लिकेचा "हिस्स" तर पडतोच आहे

शेवटी शृंगारही गपगार झाला
केवढा वातानुकूलित कोच आहे!

केवढी शृंगारली कविता कवीने
खोडसाळाला कुठे पण पोच आहे ?

डॉ.कैलास गायकवाड यांच्या "वाटतो जरी प्रसन्न मी वरुन" या गझलेने प्रेरित होऊन...

वाटतो जरी प्रसन्न मी वरुन,
दु:ख साचलेय आयकर भरुन

झाकले उघड कसे करायचे?
"सीनची गरज" असे जगा म्हणुन !

पाहिली असंख्य सौख्यसाधने
मी घरी बसून दुर्बिणीमधुन  

धूम्र वात सोडतो उरातले
नि तसाच खोकतो पुन्हा भरुन

ढोसणेच ज्ञात जाहले मला
जीवनात तर्र मी असे पिउन

डास चावले.......... मलेरियासवे
घाम का फुटे उगाच दरदरुन?

लग्न-ताप काय जाणल्यावरी
दु:ख जाहले मुलास "हो" म्हणुन

बाळ व्हायची अवेळ जाहली
खूप पाहिले स्वत:स आवरुन 

--खोडसाळ

(बेफिकीर)

प्रेरणा : डॉ. कैलास गायकवाड यांची कसीदासदृश रचना 'बेफिकीर'.

कधी न करितो उशीर तू; बेफिकीर मित्रा ?
कसे म्हणावे अम्ही तुला वक्तशीर मित्रा ?

तुझे कवाफ़ीत संपले तास चार आता 
कशास त्यावर अलामतीची जिकीर मित्रा ?

तुझी गझल वा तुझी द्विपदी किती अवास्तव
कशास माबोवरील केले शिबीर मित्रा ?

सुडौल पुरुषात, सांग, गणना कशी करावी ?
तुपास खाऊन देह करितो फुगीर मित्रा

गुमान काढून ठेवले जात काप ज्याचे
असा मटण-कोंबडीतला तू पनीर मित्रा

तुझे नि माझे घनिष्ट नाते विडंबनाचे
कशास "खोड्या" जगी असेस्तव फिकीर मित्रा ?

प्रेरणा : "गजला घरात माझ्या"

गझला पुराप्रमाणे घुसल्या घरात माझ्या
पडला उजेड नसता; कानात वात माझ्या

कानास छेदणार्‍या बारा बघून गझला
त्यांनी मला विनविले गाण्या मनात माझ्या

उद्रेक वाचकांचा होताच त्या क्षणाला
'कंडम' म्हणून गझला नाकारतात माझ्या

रोटीसवे कलेजी खातात दोस्त जेव्हा
का वाढतेस पानी तू दूध-भात माझ्या

मुजरा बघावयाला जाणे पसंत नाही
आणेन नर्तकींना मी हापिसात माझ्या

गझलेमुळे पळाल्या कित्येक प्रेमिका मम
हातावरी तुरी त्या का ठेवतात माझ्या ?

निष्प्राण जीव झाला, झाले अचेत श्रोते
गझला म्हणीत होते बहुधा ज्वरात माझ्या

का? का? असा मुलींचा लागून ध्यास आहे ?
दुसरी घरात आहे, पहिली क्लबात माझ्या

आले उधाण मजला तेव्हा कुणी म्हणाले
का त्याच त्याच गझला रुतल्या घशात माझ्या ?

गझला कशा लिहाव्या सांगेल कोण ठरवा ?
निघतील खास गझला अवसायनात माझ्या

ही "खोडसाळ" आहे इच्छा, मिळोत गझला
बघताक्षणी विडंबन फुलु दे मनात माझ्या

Newer Posts Older Posts Home

Blogger Template by Blogcrowds