मूर्ख होतो किती मागताना तुला
सोसले मी किती नांदताना तुला
दुष्ट आकाश फसवून गेले मला
काय मी पाहिले पाहताना तुला ?
धावणे संपले, जाहलो कैद मी
गाळल्या मी किती माळताना तुला
शब्द ते पार आटून गेले तुझे
आज मी पाहिले कुंथताना तुला
रूप हे कोणते, कोणता रंग हा
लोक किंचाळती पाहताना तुला
हे कवाफ़ी जुने अन रदाफ़ी जुन्या
जाल कंटाळले ऐकताना तुला
ते कवी कंपले,'खोडसाळा', पहा
होत ढवळाढवळ वाचताना तुला...
मूळ रचना - अनंत ढवळे यांची गझल
Labels: विडंबन
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)