प्रेरणा : मिलिंद यांची गझल सल
बंदिस्त जाहल्याची सल काळजास आहे
झाला विवाह आता नरड्यास फास आहे
ओल्या अजून जखमा आहेत यौवनाच्या
अन् याद चप्पलेची फुटल्या मुखास आहे
पाहून ज्या फुलाला झालो सख्याहरी मी
दुसऱ्या कुणा मिळावे हा दुर्विलास आहे
बंदिस्त फूल करुनी बरणीत ठेवले मी
गुलकंद त्यास करुनी मी घेत घास आहे
एका करांगुलीने जे खोडसाळ सांगे
शब्दांत सांगणे ते अश्लील खास आहे
Labels: विडंबन
1 Comment:
-
- priyadarshan said...
10:05 pmमान गये उस्ताद
Subscribe to:
Post Comments (Atom)