प्रेरणा : अजब यांची गझल रंग...
बघताना मी झालो होतो दंग
बघुन रूप तव होउ कसा निःसंग?
तू नसताना सवती त्या असतातच!
तू नसताना होउ नये बेरंग...
उठून धावू नकोस खुर्चीवरुनी...
अल्प वस्त्र तव आणिक त्यावर तंग!
रोज शिलाई पत्नीसाठी करतो;
शिवुन होइतो अजुन वाढते अंग...
का स्वप्नी 'ही' नेहमीच मज पुसते-
"कुणा संगती चालू रंग न् ढंग?"
कधी प्रतीक्षा, कधी मनीषा असते;
मनात चालू अनितेचा व्यासंग!!
इथेच असतो 'खोडसाळ' लपलेला
कवी-कुलाचा करायास रसभंग...
Labels: विडंबन
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)