मूळ कविता : श्वास स्वातीचा यांची रिक्त
(रिक्त)
=========================
.
.
काही वात... नुसते,
आतल्या आत ढवळत राहतात..
सरून जात नाहीत.
तटतटल्या पोटामधून...
नुसती आग होत राहते..
साठलेल्या पित्ताची..
जळजळत..
शेवटचा घास जिरून जाई पर्यंत.
पोटाला फक्त जाणवत राहत..
रिक्त होण्या आधीच..
वातूळ रटरटणं..!
.
.
=========================
खोडसाळ..... ११-०१-२००९
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)