तेंडूची पाने

आमचे प्रेरणास्रोत : प्रदीप कुलकर्णी यांची गझल "शब्द मी आहे असा...!"


अर्थ त्याचा लावण्याचा यत्न साऱ्यांनीच केला!
अर्थ काव्यातून माझ्या एकदाही ना उदेला !

हा कवी झाला कशाला, कैकदा वाटून गेले...
द्याल का याला कुणी हो, शाल, श्रीफळ आणि शेला ?

ना जनाचे, ना मनाचे, ऐकले नाही कधीही...
हा जरासुद्धा न थांबे, हा कवी कसला हटेला !

खेळ आहे वाचकांचा चालला पळता भुईचा
अन्‌ इथे ओठंगलेला काफ़ियांचा रोज झेला !

रोजच्या घायाळ किंकाळ्या बिचार्‍यांच्या नकोशा...
यातना झाल्या अशा की जीव कवितेनेच गेला !

ते कवी गांभीर्यपूर्वक प्रसवुनी जातात कविता
रोज आकांतामुळे त्या सुन्न मेंदूचा तबेला!

राहिले बाकी न काही, जाहले सांगून सारे
रिक्त पातेल्यात बसतो कालथा घालून मेला !

रोज तो कोठे न कोठे काव्य करणार्‍यांस भेटे...
हाय, हा संपेल केव्हा खोडसाळाचा झमेला ?