या खोडीची गंगोत्री : मिलिंद फणसे यांनी चितारलेले चित्र.
सुमार झाली काव्यावस्था, पसार वाचक झाले
कवीस नाही गणती, हतबल किती प्रकाशक झाले
उगा, उगा नवकवितेची तू कितीक कवने रचली
हुरूप आला कवड्यांनाही, किती विडंबक झाले
महाग झाला आहे वाचक अशी वदंता आहे
सरस्वतीपूजक होते, लेखकू प्रचारक झाले
नव्या पहा त्यांच्या कविताही शिळ्याच धरतीवरती
जुनीच सारी जाती-वृत्ते दळून लेखक झाले
कशी कधी येथे कंपू-मंडळी जमवली आम्ही ?
कसे टिकाकारांचे जत्थे असे अहिंसक झाले ?
अशा कुणाच्याही चित्राच्या नकोस खोड्या काढू
तुझे विडंबन कित्येकांना अपायकारक झाले
Labels: विडंबन
आमचा प्रेरणास्रोत : प्रदीप कुलकर्णींची सुंदर गझल "फांदी".
मस्त शब्दांची सुरू आहे लगोरी !
त्यावरी हे काव्य खोड्याचे अघोरी !
केवढी पोरे तिथे ही चाललेली...
देखण्या आहेत की नाहीत पोरी ? ;)
वाचता अक्षर मला एकेक आले...
तू मला लिहिलीस पत्रे पाठकोरी !
मी तुझी केलीच आहे ना टवाळी ?
तू तरी केलीस का ही शब्दखोरी ?
वाचली कविता तुझी एकेक जेव्हा...
जागला माझ्यातला लेखक टपोरी !
रांग कार्ट्यांची तशी ही ओळखीची...
पोरगे माझे-तुझे, अपुल्याच पोरी !
बोच शब्दांची तुला ही ओळखीची...
पाहता गांभीर्य, मज सुचते छचोरी !
काजवे का एवढे चमकून गेले ?
बाधली ना शेवटी तुज भांडखोरी ?
मी तुझ्या खाण्यास कंटाळून गेलो...
हा वडा कितवा, तुझी कितवी कचोरी ?
पँटच्या बाहेर आली एक मांडी...
ही खिसेकापू कला आहे अघोरी
Labels: विडंबन