तेंडूची पाने

तुकोबांची व ज्ञानेश्वर माउलींची मन:पूर्वक क्षमा मागून ...

१)
आपुल्या माहेरा | जाऊ मी कशाला | खेचीन तुम्हाला | कोडतात ||

सुखदु:ख माझें | ऐकियलें नाहीं | कळवळा नाहीं | नवर्‍याला ||

सासुला यें शूळ | सुनेला पाहोनी | खुलें ती देखोनी | जावयासी ||

यांचें सवतीसि | लागलेसें चित्त | धाडी मज नित्य | माहेराला ||

फुक्या म्हणे त्यांना | येतील न्यावया | संगें आपुलिया | फौजदार ||

मूळ अभंग : तुकारामांची गाथा अभंग क्रमांक १५८७ इथे वाचा.

२)
देवींचिये द्वारी उभा जन्मभरी | तेणें युक्ति नारी साधियेल्या ||

चंद्रमुखी म्हणा सूर्यमुखी म्हणा | स्तुतीची गणना तोषकरी ||

असोनि संसारीं नेत्रे वेगु करी | देखतो उभारी बाह्या सदां ||

फुक्यादेव म्हणे गेलेत पाहुणे | शेजारचे राणे माडीवरीं ||

मूळ अभंग : श्री ज्ञानेश्वर महाराज विरचित हरिपाठ अभंग क्रमांक १ इथे वाचा.

३)
गोड चुंबनें तें बळें | घेंऊनी नामानिराळें ||

तैसा तूंहि आम्हाठायीं | खेळतोसी अंतर्बाहीं ||

भक्ष समजुनी चोरा | इथे वळवी मोहरा ||

फुक्या म्हणे अधीलपणे | अंग चर्चिलें चंदनें ||

मूळ अभंग : तुकारामांची गाथा अभंग क्रमांक ७६९ इथे वाचा.

४)
वाईटांचें भलें | दीन जाहलें चांगलें

आर्या, दिंडी, केका | त्यांचें मोल नाहीं, लेका

जळ्ळी सत्यज्योति | देतें करवंटी हाती

उंच निंच गोरा | परी गरीब नवरा

फुक्या म्हणे भले | ऐशा पत्नीने छळले

मूळ अभंग : तुकारामांची गाथा अभंग क्रमांक १७१६ इथे वाचा.