तेंडूची पाने

कुठल्याही प्रकारचे लेखन "अनुमतीच्या प्रतीक्षेत" पडून राहण्याची हल्ली इतकी सवय झाली आहे की हे शब्द वाचल्याशिवाय आपण लेखन केले आहे हेच मनाला पटत नाही. आपली लेखनकामाठी अपूर्ण असल्याचा भास होत राहातो. त्यामुळे होतं काय की इथे जालनिशीवर लिहिताना चुकल्या-चुकल्यासारखं वाटतं.

'ते' प्रशासक इथे येऊ शकत़ नाहीत. तेव्हा आम्ही पुन्हा आमच्या आवडत्या - एकलव्याच्या - भूमिकेत शिरलो. त्याने गुरू द्रोणाचार्यांची प्रतिमा समोर ठेवून धनुर्विद्येचा सराव केला. आम्ही मास्तरांच्या स्फूर्तीदायक शब्दांची प्रतिमा बनवून इथे डकवली आहे. आता आम्ही निश्चिंत, शांत मनाने लेखन करू.